Cudny weekend na DFBG

Witajcie!

Czas na kilka słów i małą relację z Dolnośląskiego Festiwalu Biegowego w Lądku Zdrój.

Czekałam z postem wciąż przeglądając zdjęcia z biegu.

A było ich mnóstwo, piękne i cudowne ale ... mnie na nich brak:-)

Oby po Rzeźniczku i Lądku nie stało się to tradycją :-)

Na szczęście kilka fot wykonałam i teraz czas na relację!

Powyżej zdjęcie przed biegiem i po :-)

Kto widzi różnicę?

Ruszyłyśmy z Anią do Lądka już w piątek.

Podobnie jak rok wcześniej zdjęcie zrobione.

Po zakwaterowaniu w sanatorium :-)

całą ekipą ruszyliśmy po pakiety.

Ponownie świetna organizacja, miła atmosfera.

Super pomysł z food truckami pod biurem zawodów.

Nim się zorganizowaliśmy zapadł mrok,

restauracje pozamykane a tu człowiek głodny.

Z ratunkiem przyszły dalej czynne food trucki z pyszną zupą gulaszową.

Już mieliśmy udać się na spoczynek gdy pojawiła się wiadomość,

że niedługo na mecie będzie pierwszy zawodnik w biegu na 240 km.

Musiałam to sprawdzić i zobaczyć jak wygląda taki kosmita.

No bo to przecież nie może być człowiek!!! 

I rzeczywiście „Góral z Mazur” przebiegł dystans 240 km /+7500 

w czasie 27 godzin 51 minut i 47 sekund 

bijąc tym samym poprzedni rekord trasy o 2,5 godziny. 

WOW!!! 

W sobotę rano ekipa Złotek :-) 

gotowa do startu na dystansie półmaratonu!

Ania nie czuła się najlepiej i na mecie pojawił się tekst - ale czy ja muszę?

No mina mówi wszystko za siebie:-)

Ale ja ją znam i wiem że Ona się po prostu wolno rozkręca.

Ruszyliśmy o czasie.

Moje cele na ten bieg - zdrowo i cało osiągnąć metę!

To zawsze nadrzędna sprawa.

Ponadto miałam smaka na pobicie zeszłorocznego czasu.

W głowie miałam ubiegłoroczną trasę czyli 6 km non stop pod górę!

Dobrze mi się szło/biegło.

Zaczęliśmy zbiegać szybciej niż się spodziewałam

Czas był dobry.

Punkt kontrolny blisko

Ale gdzie jest Ania????????

Zaczęłam się bić z myślami co robić.

Obiecałyśmy sobie że biegniemy razem.

Nawet jeśli jedna ma zwolnić.

Postanowiłam poczekać na punkcie kontrolnym.

I tu uwaga - jedyne zdjęcie z biegu - oczywiście jak jem.

Uzupełniłam wodę, wypiłam colę i zjadłam kilka orzeszków. 

Część znajomych która biegła za mną 

pojawiła się już na punkcie i ruszali w dalszą trasę.

Czas jeszcze dawał szansę na pobicie ubiegłorocznego wyniku.

I nagle jest!!!!

Na punkt wbiega Ania.

Dałam jej szanse coś zjeść i wypić i już razem ruszyłyśmy w drogę.

Widzicie tą moją radość?

Żadnych więcej rozterek tylko wspólny bieg.

Ostatni odcinek poszedł nam dobrze.

Jeszcze były siły w zapasie.

Ostatni szczyt a potem już tylko z górki :-)

Prosto do Lądka Zdrój!!! 

Tak jak chciałyśmy osiągnęłyśmy metę razem, trzymając się za ręce.

Zawsze mnie ten moment bardzo wzrusza:-)

Poprawiłyśmy ubiegłoroczny czas o ponad 18 minut!!!

Była siła na złamanie 3 godzin i za rok zaatakujemy!!

Do zobaczenia

Dziękuję że zatrzymaliście się na chwilę na przedmieściach
Dorota