Pierniki od babci

Tradycję pieczenia pierniczków pamiętam od dziecka.

Moja mama co roku stawała przy stolnicy

a ja obok jako przeszkadzajka a z upływem lat pomocnica.

Nie kończyło się na wycinaniu foremkami.

Zawsze tworzyłyśmy własne duże pierniki w kształcie choinek, domków, bałwanków.

Potem mama zawieszała je na nitce na ścianie w kuchni.

I tak wisiały aż spadły.

Nasz pies je uwielbiał:-)

 

 

Przepis na pierniki mamy rodzinny, przekazywany z pokolenia na pokolenie.

Ja też z niego korzystam i jest niezawodny.

 

Gdy wyprowadziłam się z domu przy

 pierwszych świętach otrzymałam od mamy, oprócz przepisu,

również wszystkie foremki.

 

Pamiętam je z dzieciństwa i te kształty są niepowtarzalne.

 

 

Największym sentymentem darzę foremkę serce,

która pamięta jeszcze moją prababcię.

Foremka wykonana ręcznie najprawdopodobniej przez pradziadka.

Ach uwielbiam takie skarby:-)

 

W tym roku stwierdziłam że zdanie : Nie jedz to na święta" u nas nie padnie :-)

Machnęłyśmy z Agatą pierniki z 2 kilogramów mąki.

Jeden dzień pieczenie, drugi ozdabianie.

 

 

Dwie puszki pełne pierników schowałam :-) na święta.

Dzieciaki teraz mogą się objadać.

 

 

A jak u Was - wyjadają wszystko przed czy grzecznie czekają na święta?

Dziękuję że zatrzymaliście się na chwilę na przedmieściach
Dorota