Zimowe Góry Stołowe

Hurrraaaa

Jak ja dawno nie miałam takiej radości z biegania 

Było wszystko co kocham !

Góry 

Śnieg  w oczy

Lód pod nogami

Świetna zabawa 

Super organizacja

i wspaniali wolontariusze !!!!

Zimowy Półmaraton Gór Stołowych 

Do zobaczenia za rok!

Ale po kolei :-)

Dojechałyśmy do Karłowa późno,

wszystko poszło sprawnie, odebrałyśmy numery

 i nawet jeszcze restauracje działały by nakarmić biegaczy.

Potem już kompletowanie sprzętu, 

siedem strategii na minutę:-)

Podglądanie prognoz pogody i w miarę spokojny sen.

Jak zawsze obudziłam się około 5:00 gotowa

i ze spokojniejszą głową. 

Na starcie super rozgrzewka, dużo znajomych twarzy 

i przemiłe spotkanie z Martą.

Nie podejrzewałyśmy, że los zetknie nas jeszcze na trasie.

Zaczęło się spokojnie w jesiennej aurze.

Pierwsze wzniesienia

i pierwsze zbiegi.

Powoli zaczął padać deszcz a potem już taki styropianik :-)

Przy skalnych wrotach nie odmówiłam sobie zdjęcia:-)

Przecież wykupiłam cały bieg!

Nie chciałam się spieszyć tylko się cieszyć z każdego kilometra!

Opady śniegu się wzmagały

 i pojawiła się myśl w głowie, że to jednak będzie zimowy bieg!

Gdyby ktoś się zastanawiał czy było ślisko to odpowiem - było mega ślisko.

Stosowałam różne metody - na czworaka , na kolanach, ślizg na tyłku

i najlepsza technika - trójka bobslejowa:-)

Dzięki dziewczyny!!! 

Wiedziałam, ze jak Piotr Hercog układa trasę to łatwo nie będzie. 

Podejście wzdłuż granicy było pod górkę :-)

Jak już dotarłam do drugiego punktu kontrolnego to złapałam oddech.

Duży zapas do limitu :-)

Lęki których się nabawiłam po Maratonie Ślężańskim zniknęły.

Do tego zrobiło się magicznie!

Pełna zima, siła w nogach, uśmiech na twarzy!

Na ostatnich kilometrach dogoniłam Martę. Niestety z kontuzją.

Zdecydowałam iść razem z Nią te ostatnie kilometry.

Po chwili dogoniła nas Ania i tak we trzy stanęłyśmy u dołu schodów na Szczeliniec.

To już tak niedaleko,

tylko 635 schodków :-)

Marta dzielnie schodek po schodku połykając łzy parła do przodu.

I tak trzymając się za ręce dotarłyśmy na metę.

RADOŚĆ!!

Gdy ją dzielisz jest jeszcze większa!

Dzięki Ania i Marta :-)

To jest to co kocham :-)

P.S. Dziękuję za cudne zdjęcia z trasy - 

Gratki dla Rafał Bielawa, Piotr Dymus i Łukasz Buszka

Dziękuję że zatrzymaliście się na chwilę na przedmieściach
Dorota