Czy warto biec bez szans na życiówkę ?

Dzisiaj kilka słów o moim ostatnim starcie.

Półmaraton Ślężański bardzo lubię :-)

Tam tylko 10 km pod górę a potem to już w dół :-)

Na tej trasie mam życiówkę w półmaratonie.

Większość się dziwi bo to trudny bieg ale mnie ratuje to z górki :-)

Długo myślałam czy w ogóle wystartować.

Stopień przygotowania żaden, kondycja słaba, zdrowie wciąż w proszku.....

Kusiło oj kusiło aby oddać pakiet.

Ale przecież w bieganiu ważne jest towarzystwo, świeże powietrze i radocha.

Z Ewą to już nasz wspólny czwarty Ślężański :-)

No więc pobiegłam a momentami poczłapałam.

Zgodnie z hasłem "Kiedy nogi nie mogą już biec, biegnij swoim sercem"

Oczywiście najpierw przed biegiem zrobiliśmy rozgrzewkę.

Nie wiem po co?

Kompletnie bez sensu....

Człowiek trenuje cała zimę w cudownych mroźnych warunkach

a tu oczywiście w dniu startu wali słońcem po oczach i 18 stopni na asfalcie....

No dobra mamy wymówkę pogoda:-)

Cała nasza banda jak widać licznie stawiła się na stracie.

Ambitnie stanęłam z Michałem pacemakerem na 2 godziny.

Hahaha to nawet nie ambitnie ale to szaleństwo istne.

Krok za krokiem patrzyłam tylko na to słońce i czułam jak mnie odcina.

Na 6 kilometrze dostałam gęsiej skórki i lekkich mroczków przed oczami.

Mój organizm na prawdę nie lubi wysiłku w cieple :-(

Zwolniłam o ile da się bardziej.

Na 7 kilometrze na poboczu stały koleżanki z klubu.

Myślałam że to przerwa na wodę a tu informacją że zawracają.

Rezygnują z dalszego biegu.

Hmmmmm kolejna pokusa aby się dołączyć.

No ale to 7 km za chwilę będzie z górki!!

Stwierdziłyśmy z koleżanką Katarzyną że doczłapiemy jakoś.

Przyznaję się w tym roku na przełęcz Tąpadła częściowo wchodziłam.

 Rok temu wbiegłam mijając idących i zastanawiałam się czemu idą

Teraz już wiem :-)

Na trasie miła niespodzianka - Kasia z grupy Biegaczki.pl woła do mnie :-)

ja Cie znam :-) 

Ach ta siła internetu.

Zrobiłyśmy sobie pamiątkową fotkę!

Bo przecież po to biegam - dla dobrego towarzystwa!

Potem już przełęcz i z górki - no prawie... 

Kto był ten wie.

Dzień był wybitny - karetki szalały, ludzie mdleli,

 nawet jakieś pola traw płonęły i przepuszczaliśmy strażaków.

Mieszkańcy mijanych wiosek mocno dopingowali

 a nawet własna wodę wystawiali.

Brawa dla nich.

To słońce wielu zaskoczyło.

W głowie już jedna myśl oby do mety.

A to zdjęcie podpisałabym - a dajcie już spokój z tym bieganiem :-)

Uwaga do mety dobiegłam :-)!!!

z najgorszym czasem w życiu ;-(  nawet debiut miałam lepszy.

Za mną już kilkanaście półmaratonów i nigdy nie wiadomo co się wydarzy :-)

No ale teraz mam nową granicę - co to gorzej już nie będzie!

Melduje że z koleżanką Katarzyną do mety dobiegłyśmy, Kasia i Ewa też całe i zdrowe.

Kilku osobom z klubu pogoda pasowała i zrobili życiówki

Szacun!!!

Ja szukam biegów na Islandii, Grenlandii czy Atarktydzie:-)

Następny start to Nocny Półmaraton Wrocławski.

Jak nazwa wskazuje start o 22.00 gwarantuje brak słońca :-0

a jak będzie z kondycją zobaczymy.

Po drodze jeszcze Bieg Firmowy ( nie może być wstydu) 

Bieg Kobiet - cudowna impreza nie na czas, 

Sztafeta Triathlonowa ( o matko a jak mi się to spodoba?)

i pewno dam sie jeszcze skusic na kilka innych imprez.

Ja tam nie ustaję w biegu!

Aaaaaaa czy warto biec bez szans na życiówkę?

WARTO!!!!

Dziękuję że zatrzymaliście się na chwilę na przedmieściach
Dorota