Do uzależnienia blisko

Dzisiaj krótki post motywacyjny:-)

Wiele osób pyta mnie o moje bieganie.

Jak ja znajduję na to czas, skąd mam siłę i energię.

Skąd w ogóle pojawił się pomysł ;-)

Zaczęło się bardzo niewinnie.

Zbliżały się 40 urodziny i tak sobie wykombinowałam, 

 że na 4 dychy przebiegnę 4 dychy

Ale nie byłabym sobą gdybym nie zrobiła testu.

 No bo jak nie wyjdzie?

Pierwszy półmaraton to było przeżycie

i oczywiście życiówka :-)
Dla ułatiwenia było po nocy :-)

Potem maraton testowy :-)

czyli rok przed urodzinami.

Było dobrze,

nawet lepiej niż się spodziewałam.

A ta radość i euforia na mecie nie do opisania.

Szacun w oczach dzieci też niczego sobie;-)

Zaimponować nastolatkom nie jest łatwo.

A potem to już poszło :-)

Półmaraton Ślężański - najpierw 10 km pod górę

a potem już 10 w dół ;-)

Półmaraton Poznański - dwie godziny w pełnym deszczu.

Nie podejrzewałam że się da ale się da .

I radocha była ogromna.

W tym roku jeszcze 3 półmaratony

 no i ten maraton urodzinowy ;-)

I tak już teraz mam

 że jak nie pobiegam to nerwowa jakaś, niewyżyta, bez uśmiechu.

Biegam dla siebie,

dla radochy, nie ścigam się z nikim tylko ze sobą.

Lepsze wyniki cieszą ;-)

A najbardziej cieszy zarażanie pasją innych.

W ubiegłą sobotę po raz pierwszy

 wraz z koleżanką  i kolegami z pracy stworzyliśmy drużynę

 i wzięliśmy udział w charytatywnym biegu firmowym.

Dla niektórych pierwszy start w życiu,

pierwszy medal,

pierwsze sprawdzenie siebie.

I nie każdy musi biegać. 

Nie każdy to lubi ale dyscyplin sportu jest masa.

To co najważniejsze to warto sie ruszać,

wyjść z domu,

spocić się:-)

I żadna wymówka nie działa,

bo jak widać na zdjęciach biegać można zawsze .

Od karaibskich plaż po zaśnieżony Wrocław,

za dnia i po ciemku ;-)

To jak ruszycie się trochę?

Dziękuję że zatrzymaliście się na chwilę na przedmieściach
Dorota