Mój Ci on...

Mój Ci on :-)

Pierwszy medal z górskiego maratonu.

Najdłuższy dystans jaki zrobiłam w górach!!!

Jeszcze kilometr i byłoby ultra ;-)

Pełne energii i obaw ruszyłyśmy rano do Sobótki gdzie rozpoczął sie 

Ślężański Festiwal Biegowy.

Organizatorzy przygotowali kilka tras - ultra 80 , maraton, półmaraton i 10km

My porwałyśmy się na maraton.

Jak się potem okazało niewiele nas było bo maraton biegło zaledwie 10 kobiet!

Miejsce w pierwszej 10 pewne :-) 

Humory dopisywały i ruszyliśmy.

Początkowo było dość gęsto bo 3 dystanse ruszyły razem. 

Pogoda dopisywała. 

Wręcz była idealna - chłodek z lasu i słońce :-)

Po raz pierwszy wspięliśmy się na Ślężę.

Półmaraton się oddzielił i razem z biegaczami na 10 km

zbiegliśmy z powrotem do Sobótki.

Po minięciu punktu kontrolnego ruszyłam dalej.

Zgubiłam się z Anią i nagle 

na trasie zostałam sama. 

Tylko ja i las:-)

Wiedziałam, że Ania gdzieś jest ale nie wiedziałam czy biegnie 

bo tego dnia nie czuła się najlepiej. 

Cóż było robić krok za krokiem do przodu.

Na szczęście odnalazłyśmy się na punkcie odżywczym 

i dalej ruszyłyśmy już razem. 

Z perspektywy wiem, że dzięki temu dobiegłam do mety.

Trasa była trudna technicznie.

Co Wam będę mówić.

Na zbiegach nie było dla mnie opcji nadrobić.

A mam wrażenie że nawet szło mi to wolniej niż pod górę:-) 

Skałki dały nam porządnie w kość. 

Schodów to już nawet nie liczyłam :-) 

Dobiegłyśmy do kolejnego punktu odżywczego pod Radunią.

Dowiedziałyśmy się, że to najpiękniejsza część trasy. 

Nie da się ukryć - widoki cudne

ale ponad 30 km w nogach już było czuć.

Po pętli zbiegłyśmy znowu do punktu 

i tu ogromne podziękowania dla wolontariuszy.

Czekali na nas do samego końca.

Ogromne dzięki!

Właściwie tu już wiedziałyśmy, że jesteśmy ostatnie. 

Razem z nami z punktu ruszył jeszcze jeden biegacz.

Licząc czas czułyśmy, że jesteśmy na granicy limitu.

Miałyśmy nadzieję, że z Tąpadeł trasa będzie szklakiem łatwym

ale nie taki był zamysł organizatorów :-)

Ruszyłyśmy czarnym a potem do góry  czerwonym.

Na Ślęży tego dnia był też zjazd młodzieży Taize

i wdrapywałyśmy się przy dźwiękach gitar i śpiewu.

Na ostatnim punkcie na szczycie czekali na nas na punkcie.

Wypiłyśmy łyk coli,

poinformowałyśmy, że ostatni biegacz gdzieś za nami i w dół. 

Zostało 30 min.

Była szansa zbiec ale.... 

Na ostatnich 3 km dopadła nas ulewa.

Istne oberwanie chmury.

Mokrusieńkie dobiegłyśmy na metę 12 min po limicie. 

Zlitowali sie nad nami i medale dali :-)

W nagrodę za wytrwałość czekała na nas jeszcze piękna tęcza. 

Mogę powiedzieć, że przebiegłam, przeszłam, przeczołgałam

pierwszy górski maraton.

Zrobiony ale nie zaliczony:-)

Cenna szkoła, kolejne doświadczenie.

Teraz czas odpocząć. 

Jak się będę chciała zapisać na jakiś bieg to proszę mnie związać

i zamknąć w piwnicy

Kurtyna.

P.S. post wyszedł długi jak nasza droga do tej mety.

P.S. 2 Ania takie wariactwa tylko z Tobą 💗💜

P.S. 3 Podziękowania dla p. Jacka Bagińskiego za zdjęcia :-)

Dziękuję że zatrzymaliście się na chwilę na przedmieściach
Dorota