Nocny półmaraton Wrocław czyli jak głowa jest ważna w bieganiu

Zapraszam Was na słów kilka o moim ostatnim 

Nocnym Półmaratonie Wrocław :-)

Ten bieg uświadomił mi jak ważna w bieganiu jest głowa 

Ale po kolei :-)

Miałam apetyt na złamanie dwóch godzin podczas tego biegu.

Ostatni czas był bardzo intensywny - Co za pęd

i z trudem udawało mi się wygospodarować czas na treningi

Biegałam rano, w nocy, w delegacji,

 w Łodzi, Poznaniu,

 Warszawie 

a nawet w Wiedniu.

No jak sie kobita uprze to nie ma rady :-)

 I  nadszedł ten dzień.

Pakiet odebrałam wcześniej aby w kolejkach nie stać.

Organizm nawadniałam, makaron wcinałam

i cały dzień się snułam.

Bo start dopiero o 22.00 

Trzy razy zmieniałam koncepcje w co się ubiorę bo padało,

rano zimno, wieczorem coraz duszniej.....

Ostatecznie pogoda dobra na życiówki bo jakieś 18-20 stopni lekka mżawka 

no i ciemno wiec słońce nie dobije

Dotarłam na stadion - wszystko szło dobrze.

Depozyt oddany,

znajomi odnalezieni 

obowiązkowa fota jest 

czas na rozgrzewkę :-)

Ustawiłyśmy się w naszej strefie 1:50 do 2:0

Emocje rosną

ja ukradkiem ziewam bo pora trochę nieludzka :-)))))

Odliczanie, wystrzał dla elity

i puszczanie stref czasowych.

I tu kompletny chaos!!!!!!

Puścili dwie pierwsze strefy a potem zamiast nas to grupę na 2:10

a potem na 2:20

Ludzie zaczęli się wnerwiać,

przeciskać i pchać.

Mi dosłownie ręce opadły.

No ale co tam ruszyłam.

Pierwsze kilometry to masakra.

Tłok ścisk i wąsko.

Do tego biegacze z tempem na 2:20

nie było jak mijać ani jak przyspieszyć.

Właściwie się poddałam, byłam zła na cały świat.

Ale potem pojawiła się myśl

przecież robię to dla siebie, dla radochy i przyjemności

po prostu biegnij!!!!!!

I biegłam walcząc w głowie,

szukając motywacji by przyspieszyć,

minąć kolejną osobę,

nie kalkulować za dużo.

W głowie milion myśli,

że tyle treningów, godzin i ćwiczeń a wszystko przepadło

i to bez sensu i w ogóle

ale.....

nogi niosły.

Po 15 km poczułam, że siły są i może warto 

przyspieszyć, zawalczyć, spróbować.

Na 20 kilometrze wiedziałam że niewiele brakuje.

Cisnęłam tempo ale w głowie się nie nakręcałam.

Co ma być to będzie :-)

I w końcu Stadion Olimpijski Wrocław,

wbiegam na tor, widzę metę 

Biegnę i jest - zrobione. 

Na zegarze 2:15

pytanie czy się udało.

Marzenie życiówka poniżej 2:00 

Medal od górala spod samiuśkich Tatr :-)

Jak zawsze radość i .... niepewność

Banan, woda, walka w depozycie :-)

i jest sms

Życiówka zrobiona a do 2:00 zabrakło mi 1 minuty czyli jakieś 200m

Przy zrobionych 21 km to tak mało:)

Jednak najważniejsze, że zawalczyłam i mimo początkowych trudności 

i nerwa w głowie po prostu biegłam.

Brawa dla wszystkich biegaczy i całusy dla kibiców.

Wrocław pięknie oświetlony, z muzyką filmową w tle.

Super!

Dla organizatorów kilka kwestii do przemyślenia

jak chociażby puszczanie stref, organizacja depozytu

i brawa za kładkę i strefę dla biegacza.

Teraz czas pakować walizkę na wakacje a w niej buty biegowe.

Następny start też Wrocław- tym razem maraton i oby padało :-)

Dziękuję że zatrzymaliście się na chwilę na przedmieściach

Dorota