Pierwsze zawody w pandemii

 Tegoroczna edycja Biegu Rzeźnika z pewnością była wyjątkowa.

Ze względów epidemiologicznych bardzo długo nie było wiadomo czy impreza w góle się odbędzie.

Wielu biegaczy zaprzestało treningów nie czując celu. 

Ja regularnie biegałam i trzymałam kciuki.

W końcu nadeszła upragniona wiadomość, że bieg się odbęzie.

czywiście w mocno zmienionej formule , z reżimem sanitarnym.

Po pierwsze start i meta były otwarte przez 10 dni. 

Każdy z uczestników mógł wybrać swój czas startu.

Dzięki temu organizatorzy uniknęli ewentualnych zbiorowisk , tłumów na trasie czy na starcie.

Drugą znaczącą zmianą było brak punktów odżywczych.

I o ile w przypadku biegów krótszych jesteś w stanie wziąć ze sobą jedzenie i picie to przy dystansach 54 km czy ponad 80 to było duże utrudnienie.

Część z biegaczy również z tego powodu przeniosła swój start na następny rok .

Ja zdecydowałam się pojechać :-) 

Mój dystans Rzeźniczka to 26 km czyli bez wsparcia punktów odżywczych do ogarnięcia.

I tak pojawiłąm się w Cisnej szczęsliwa, że po tylu tygodniach izolacji mogę podziwiać Bieszczady.

I tu czas wspomnieć o trzecim powodzie wyjątkowości tegorocznej edycji.

Jeszcze przed startem obserwowałam biegaczy którzy już pokonywali trasy.

Wszędzie w relacjach i uwagach pojawiała się jedno słowo BŁOTO.

Pomyślałam sobie co tam, rok temu też było błotniście ( Rzeźniczek 2019).

A potem cały tydzień lało w Bieszczadach. 

Dzień przed startem rozmawiałam z bardzo doświadczonym kolegą, który przebiegł już nie jedno.

Jego podsumowanie trasy - błoto, dużo błota, wszędzie błoto:-)

I to były prorocze słowa.

W dniu kiedy ja startowałam na trasie pokazało się słońce.Jednak błoto nie zdążyło już wyschnąć :-)

Trasa była zmieniona w tym roku z uwagi na pandemię.

Właściwie non stop było błoto.

Ja się nawet nie podejrzewałam, że potrafię biec a szczególnie zbiegać w takich warunkach.

Zabawa była przednia.

Zaliczyłam ze dwie wywrotki ale tak jak zaraz na starcie tak i tuz przed metą organizator zadbał o przeprawę przez rzekę :-)

i jest w końcu meta :-) 

Tak wyglądałam na mecie po umyciu :-) w rzece ...

no comments.

Tegoroczna edycja była inna,  wyjątkowa, covidowa

ale cudownie że się odbyła. 

Brawo dla organizatorów za determinację, super organizację 

i wciąż niesamowitą atmosferę.

W tym roku w Bieszczadach wędrowałam ponad tydzień,

a i tak mam niedosyt.

Było kilka szczytów, bieganie...

 no i regeneracyjne moczenie nóg w strumieniach :-)

Do zobaczenia za rok !!!

Dziękuję że zatrzymaliście się na chwilę na przedmieściach

`

                 Dorota